Όταν κακοποιείς την αλήθεια αυτή σε τιμωρεί, λέει ένα παλιό γνωμικό.

Ο λόγος για την αμερικάνικη πολιτική στη μέση ανατολή τα τελευταία τριάντα τουλάχιστον χρόνια. Οι δύο επεμβάσεις στο Ιράκ, του πατέρα Μπους το 1989 -1990 και του υιού το 2003 για την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν είναι πλέον ιστορικά βέβαιο ότι βασίστηκαν όχι μόνο σε κακοποίηση της αλήθειας αλλά και σε ψέματα με δύο στόχους:   

α) να επικρατήσουν οι ΗΠΑ σε μια ιδιαίτερα πετρελαιοφόρα περιοχή ενώ παράλληλα θα δημιουργούσαν και μια σφήνα ως προς το Ιράν και β) την στήριξη του ρεπουμπλικανικού κόμματος στο εσωτερικό των ΗΠΑ που έχει πάντα ανάγκη σε μύθους και δαίμονες για να εξασφαλίζει την παραμονή του στην εξουσία.

Και βέβαια μπορεί να πέτυχαν προς στιγμή τους στόχους τους οι επεμβάσεις αλλά σε μικρό βάθος χρόνου προκλήθηκαν τέτοιες αντιδράσεις που αποτέλεσμα τους είναι η σημερινή προέλαση των τζιχαντιστών που ήδη εκτός από μεγάλο μέρος του Ιράκ, κατέχουν και τη μισή Συρία!

Πρόκειται για την εκδίκηση του Σαντάμ Χουσεΐν από τον τάφο. Οι τζιχαντιστές δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο παλιός στρατός του Σαντάμ Χουσεΐν σε μια φανατική και βάρβαρη έκδοση του, όπου αναμιγνύει το μίσος για τους δυτικούς με το θρησκευτικό μίσος και το μίσος μεταξύ των σουιτών και σιϊτών των δύο μεγάλων και θανατερά αλληλομισούμενων ισλαμικών δογμάτων.

 «Ναι,* από εθνική άποψη η επέμβαση στο Ιράκ ήταν λάθος. Αλλά, και ας μας συγχωρέσει ο Ταλλευράνδος,** ήταν κάτι χειρότερο από λάθος, ήταν έγκλημα.»  
   * Από πρόσφατο άρθρο του Πολ Κρούγκμαν στου ΝΥΤ.
  **Υπουργός εξωτερικών του Ναπολέοντα, γνωστός για την στυγνότητα και την παραδοπιστία του.