Μια άλλη παράμετρος σχετικά με το ευρώ είναι αν και κατά πόσο το νόμισμα αυτό παίζει το ρόλο που κάθε νόμισμα πρέπει να παίζει και μιλάμε για τον αναδιανεμητικό ρόλο ως προς το πλούτο.  Δηλαδή ο πλούτος ανακατανέμεται από τους πλουσιότερους στους φτωχότερους και από τις πλουσιότερες περιοχές ή χώρες στις φτωχότερες περιοχές ή χώρες.   

Και δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός στα θέματα της ευρωπαϊκής περιφέρειας για να απαντήσεις ότι το ευρώ είχε αντίθετη λειτουργία. Δηλαδή μετέφερε δραστηριότητες και πλούτο από την περιφέρεια στο κέντρο.

Αποτέλεσμα αυτού ήταν η τεράστια ανεργία χωρών όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ιταλία ενώ παράλληλα με την ανεργία ακολούθησε όπως είναι φυσικό η φτώχεια και η έλλειψη κοινωνικής συνοχής, καθώς και η επανεμφάνιση των φασιστικών – ναζιστικών μορφωμάτων.  

Χωρίς να υπάρχει αμφιβολία ότι το ευρώ είναι αποθεματικό νόμισμα, δηλαδή νόμισμα διεθνούς συναλλαγής και συνεπώς αποθεματοποίησης αν και όχι στο βαθμό του δολαρίου ή του γουάν, ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι νόμισμα καθημερινής συναλλαγής σχεδόν 200 εκ. ανθρώπων.

Άρα πρέπει να παρέχει την ευκαμψία ενός τέτοιου καθημερινού νομίσματος.

Παρ’ όλα αυτά η τρέχουσα προπαγάνδα ισχυρίζεται ότι μπορεί να περνάμε δύσκολα, να μην έχουμε ανάπτυξη, να έχουμε τεράστια ανεργία, αλλά τέλος πάντων έχουμε ένα ισχυρό νόμισμα στα χέρια μας.

Ισχυρισμός που είναι ψευδής.

Γιατί ένα νόμισμα που αδυνατεί να βοηθήσει την υπέρβαση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, για πολλά έτη, πλέον δεν χάνει τον χαρακτήρα του κοινού νομίσματος αλλά και τον ίδιο το χαρακτήρα του νομίσματος, όπως τον γνωρίζουμε τουλάχιστον από την νομισματική θεωρία.