Ένα από τα παιδιά της περίφημης παγκοσμιοποίησης είναι και οι low cost  αεροπορικές εταιρείες – χαμηλού ναύλου – προκειμένου να μεταφέρουν τους παγκόσμιους υποτίθεται επιχειρηματίες, σύμφωνα με το νεοφιλελεύθερο πάντα δόγμα, με φθηνό τρόπο, εκεί που θα προκύψει το κέρδος!

Ως γνωστό, το δόγμα αυτό πρεσβεύει ότι ο άνθρωπος και η φύση είναι σαφώς κατώτεροι από το ύψιστο αγαθό του κέρδους.

Τα λέμε αυτά γιατί είναι πολύ δύσκολο ή και αδύνατο η υπηρεσία του γερμανού πιλότου να μην είχε αντιληφθεί ότι έπασχε από κατάθλιψη. Αυτό μάλιστα ενισχύεται και από το γεγονός ότι έπαιρνε αναρρωτικές άδειες από θεράποντα ιατρό που του χορηγούσε τα αντικαταθλιπτικά.

Δυστυχώς η κατάθλιψη είναι μάστιγα για τις σύγχρονες κοινωνίες και όλοι μας λίγο ως πολύ έχουμε εμπειρίες από το περιβάλλον μας. Κύρια σύσταση είναι ότι τα καταθλιπτικά άτομα δεν πρέπει να αφήνονται ποτέ μόνα.

Είναι προφανές ότι ο μοιραίος πιλότος – συγκυβερνήτης – θα έπρεπε να είχε μετακινηθεί σε υπηρεσία εδάφους. Αλλά εδώ έμπαινε το θέμα του low cost. Δεν είναι δυνατό ένα πιλότο που έχει δαπανήσει τόσα και τόσα η εταιρεία για την κατάρτιση του, να τον απασχολεί σε άλλες εργασίες.

Θα χάλαγε το low cost. Εξ’ άλλου θα βρισκόταν πάντα υπό την επιτήρηση του κυβερνήτη. Και η υπόθεση λειτουργούσε, μέχρι που ο κυβερνήτης πήγε για … κατούρημα.