Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει επισήμως τουλάχιστον δύο φορές, το 1893 και το 1932. Λέμε επισήμως γιατί χρεοκοπία ήταν και του 2010, οπότε η χώρα για να εξυπηρετεί τις δανειακές της ανάγκες κατέφυγε σε έναν μηχανισμό που υποτίθεται ότι την δανείζει.   Λέμε πάλι υποτίθεται, γιατί έχουμε να δούμε χρήματα από τον Αύγουστο του 2014.

Ταυτόχρονα οι δανειστές, όπως και στις δύο άλλες χρεοκοπίες, απαιτούν από την Ελλάδα να λάβει σκληρά οικονομικά και κοινωνικά μέτρα κατά του πληθυσμού της, τα οποία τα οποία μειώνουν – αν δεν καταργούν τελείως – την ανεξαρτησία της, παραβιάζοντας κάθε αρχή διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου (δικαίου της Ε.Ε.)

Εντωμεταξύ, όλα τα δάνεια του παρελθόντος - δηλαδή πριν το 2010 - έχουν αποπληρωθεί και παρά τους δύο παγκόσμιους πολέμους που μεσολάβησαν με την εξής ιδιαιτερότητα: η Ελλάδα δεν ζήτησε έκπτωση ή μείωση και τα πλήρωσε στο ακέραιο. Πολλές ευρωπαϊκές χώρες ζήτησαν και πήραν χάρη με πρώτη τη Γερμανία, της οποία το χρέος κουρεύτηκε κατά 50% στη διάσκεψη του Λονδίνου το 1953!

Με λίγα λόγια η Ελλάδα είναι ιστορικά φερέγγυα. Ο τρόπος που θα ανακάμψει για να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις της πρέπει να είναι σύμφωνη και να αναφέρεται στα κυριαρχικά της δικαιώματα.

Επειδή όμως σε μια διαπραγμάτευση ποτέ δεν θα πάρουμε όσα θα επιθυμούσαμε, νομίζουμε ότι από όλα όσα μας λένε, δεν πρέπει να δεχτούμε τις εμμονές των λεγόμενων δανειστών που παραβιάζουν το Σύνταγμα μας και εισάγουν στην ουσία ένα παρασύνταγμα.  Δηλαδή:    
-    άρθρο  5  (ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας)
-    άρθρο 16 (δικαίωμα στην παιδεία, τέχνη και επιστήμη)    
-    άρθρο 21 (προστασία οικογένειας, γάμου, μητρότητας)
-    άρθρο 22 (προστασία εργασίας)
-    άρθρο 24 (προστασία περιβάλλοντος)
-    άρθρο 25 (αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου)

Εξ’ άλλου ανάλογες διατάξεις υπάρχουν και στις Ευρωπαϊκές συνθήκες.