Σήμερα, καμία από τις χώρες της Ευρωζώνης που εντάχθηκαν σε μνημόνια ή ακολούθησαν μνημονιακές πολιτικές και τις απαριθμήσαμε στο χτεσινό μας σημείωμα, δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση.

Η Πορτογαλία για παράδειγμα που προβάλλεται ως «θαύμα της πολιτικής λιτότητας» έχει τρέχουσα ανεργία 14%, αναιμική ανάπτυξη 0,9% και το χειρότερο βρίσκεται σε καθεστώς αποπληθωρισμού -0,5%.

Ανάλογα είναι τα μεγέθη και για το έτερο «θαύμα», την Ιρλανδία. Σε όλες μάλιστα τις χώρες αυτές η λαϊκή δυσαρέσκεια είναι πολύ μεγάλη, τόση ώστε όπου προβλέπονται εκλογές εντός του 2015 (Πορτογαλία, Ισπανία, Ιρλανδία) οι κυβερνήσεις που άσκησαν τις πολιτικές λιτότητας αναμένεται – σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις – να τις χάσουν!

Δυστυχώς  στην Ευρώπη σήμερα βαφτίζεται επιτυχία η ανεργία στο επίπεδο του 12-13% (μέσος όρος Ευρωζώνης 11%). Κάτι που θα ήταν αδιανόητο στις Η.Π.Α. Δηλαδή ο πολιτικός που θα ισχυριζόταν εκεί ότι η αμερικάνικη οικονομία βρίσκεται σε καλό δρόμο με ανεργία 13%, αμέσως θα γινόταν καταγέλαστος.

Όμως εδώ είναι η Ευρώπη του δόγματος της λιτότητας και των νοικοκυραίων βορείων, ενάντια στους σπάταλους νότιους.

Πίσω απ’ αυτές τις απλουστευτικές λογικές ωστόσο, βρίσκεται η καλά οργανωμένη ολιγαρχία των χωρών της βόρειας και κεντρικής Ευρώπης που διατηρεί βέβαια και κάποια παραρτήματα στα καθ’ ημάς.

Αυτή η ολιγαρχία θεωρεί μάλιστα τον εαυτό της ακατανίκητο. Είναι όμως έτσι;