«Αυτή η δυσχερής κατάσταση κατά την οποία η νομισματική πολιτική χάνει την ικανότητα επίδρασης γιατί το ονομαστικό επιτόκιο είναι ουσιαστικά μηδέν και όπου η ποσότητα του χρήματος (νομισματική κυκλοφορία) καθίσταται ανίκανη (να ωθήσει την οικονομία) γιατί χρήματα και ομόλογα (αποθεματικά χρήματα) είναι ουσιαστικά άριστα υποκατάστατα (της οικονομικής δραστηριότητας).
Η υπόθεση αυτή έπαιξε κεντρικό ρόλο στα πρώιμα χρόνια της μακροοικονομικής θεωρίας. Ο John Hicks, εισάγοντας το μοντέλο της παγίδας ρευστότητας, καθόρισε την νομισματική πολιτική ως περισσότερο αναποτελεσματική, από την άκαμπτη καθοδική πορεία των τιμών και σαν την κεντρική διαφορά με τον κύριο Κέυνς και τους κλασσικούς, έχει τονίσει ότι η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων ως χαρακτήρας στον πρώιμο Κεϋνσιανισμό – με τα παράδοξα της εγκράτειας, τα μικρά μπουκαλάκια της χήρας, κτλ – βασιζόταν στην ρητή ή άρρητη υπόθεση μιας νομισματικής υποστηρικτικής πολιτικής.
Έχει δε σπανιότερα αναφερθεί ότι στα τέλη του 1930, αρχές 1940 φαίνεται φυσικό να υποθέσουμε ότι τα χρήματα ήταν ανεπαρκή για να προκαλέσουν τη διαφορά.
Τούτων δοθέντων, το τέλος του 1930 τα επιτόκια ήταν πολύ κοντά στο όριο του μηδέν, όταν το μέσο όριο των αμερικανικών ομολόγων κατά τη διάρκεια του 1940 ήταν μόλις 0,014%.»
Paul Krugman
Γιατί κάναμε αυτή την αναφορά (μετάφραση) από τα τετράδια του γνωστού οικονομολόγου για την παγίδα ρευστότητας;
Επειδή η κατάσταση που διαμορφώνεται στην Ευρωζώνη έχει σοβαρές ομοιότητες με την Ευρώπη και Αμερική του 1930 – 1940 και την Ιαπωνία του 1990 – 2010. Βεβαίως οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες έχουν βρει τη λύση για την κρίση χρέους στην Ευρωζώνη: Τα πολύ χαμηλά επιτόκια δανεισμού, τα γνωστά μας spreads, όπως σήμερα υφίστανται με χορηγό την ΕΚΤ!
Έχουν βρει και τον κακό μαθητή, δηλαδή την Ελλάδα, που όταν η Πορτογαλία μπορεί να δανείζεται για το δεκαετές με 1,4%, η Ελλάδα δανείζεται με 10%! Ενώ οι δύο οικονομίες Ελλάδας και Πορτογαλίας δεν έχουν ουσιαστικές διαφορές.
Ας προσέξουν λοιπόν οι ιθύνοντες που θέλουν να σώσουν τα πάτρια εδάφη (π.χ. Ιταλία και Ντράγκι), γιατί πίσω από τα φθηνά επιτόκια βρίσκεται η παγίδα ρευστότητας και η θανάσιμη απειλή του αποπληθωρισμού.