Η Ισπανία είναι μια χώρα που δοκιμάστηκε σκληρά από την κρίση της τελευταίας πενταετίας. Μερικά στοιχεία της ισπανικής κρίσης τα γνωρίζουμε και από την ελληνική κρίση , όπως για παράδειγμα το υψηλό ποσοστό ανεργίας, σήμερα 23% και στους νέους πάνω από 50%.

Τον περασμένο Νοέμβριο η ανεργία ήταν, πάντα σύμφωνα με στοιχεία της eurostat, 23,7%. Με λίγα λόγια μέσα σε τέσσερις μήνες μείωσε το ποσοστό της ανεργίας κατά 0,7%. Αυτή η επιτυχία* οφείλεται στην άνοδο του ΑΕΠ της που για το πρώτο τρίμηνο του 2015 αναμένεται να κινηθεί γύρω στο +1%.

Προφανώς και η ποσοτική χαλάρωση του κ. Ντράγκι έχει παίξει κάποιο ρόλο. Όμως, σύμφωνα με κάθε λογική τα πράγματα είναι αρκετά μακριά έως ότου να μιλήσει κάποιος για μόνιμη ανάπτυξη, αποκλιμάκωση της ανεργίας και κοινωνική ανακούφιση.

Εντωμεταξύ, ο υπουργός οικονομικών της χώρας που φιλοδοξεί να γίνει και επικεφαλής του Eurogroup, σε δηλώσεις του μίλησε με «θερμό» ενδιαφέρον για την Ελλάδα και πόσο θα ήθελε η Ελλάδα να γυρίσει στην ανάπτυξη κτλ, κτλ. Δηλαδή ο υπεύθυνος οικονομικών μιας χώρας με ισοπεδωμένη αγορά εργασία, με εύθραυστη ανάπτυξη, αν είναι και αυτή διατηρήσιμη, με κοινωνία σε ελεύθερη πτώση, μας υπόσχεται ανάπτυξη! Βέβαια θα μου πείτε ότι ο άνθρωπος είναι σε αναζήτηση ψήφων για το ρόλο του επικεφαλής του Eurogroup και τον κατανοούμε.  

Σε κάθε περίπτωση οι μηχανισμοί της Ε.Ε. έχουν μια επιφάνεια με δόση από «θεσμούς» και βεβαίως ένα αδυσώπητο βάθος όπου βρίσκεται και η πραγματική τους φύση. Με αυτό το βάθος είναι σήμερα αντιμέτωπη η χώρα μας.  

*Συγκριτικά το Μάρτιο του 2015 οι Η.Π.Α. είχαν ανεργία 5,5% μειωμένη από 6,5% τον Μάρτιο του 2014.