Τις τελευταίες μέρες γίνεται πολύ συζήτηση για την ανεργία, την ανάπτυξη, τον πληθωρισμό και τον αποπληθωρισμό σε όλη την ευρωζώνη.

Με δύο συνεχόμενους μήνες (Δεκ. ’14 & Ιαν. ’15) σε καθεστώς αποπληθωρισμού στην ευρωζώνη, το ζητούμενο είναι η τόνωση της καταναλωτικής και επενδυτικής ζήτησης ώστε να αποφευχθεί ο χωρίς υπερβολές θανάσιμος κίνδυνος της μόνιμης κατάστασης αποπληθωρισμού.

Η ΕΚΤ ρίχνει στην αγορά, από αυτόν τον μήνα, το πακέτο Ντράγκι ύψους 1,1 τρις ευρώ πιστεύοντας ότι θα κινηθούν τα πράγματα.

Η Γερμανία αποφάσισε αυξήσεις σε μισθούς εργαζομένων (!), ενώ η Ιταλία και η Γαλλία πέτυχαν την κάμψη του δημοσιονομικού συμφώνου, έστω και για λίγο, που θα τους προσφέρει περιθώρια όπως κρίνουν, για την ανάπτυξη και τη μείωση της ανεργίας.

Αυτό όμως που πρέπει να ξεπεραστεί είναι το ιδεολόγημα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στην Ευρώπη, κύρια υπεύθυνης για το σημερινό χάλι, δηλαδή την ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς και τον αποπληθωρισμό.