Όπως λέγαμε η ποσοτική χαλάρωση φιλοδοξεί να ενισχύσει την οικονομία της Ευρωζώνης να ωθήσει την ανάπτυξη, να μειώσει την ανεργία και να αποκαταστήσει το πληθωρισμό στα επίπεδα του 2% που είναι ο πολυπόθητος στόχος της Ε.Κ.Τ.

Έτσι λοιπόν το πακέτο Dranghi  γνωστό και ως bazooka, διότι λέει θα βάλει οριστικά τέλος στην ύφεση, εξού και το Super Mario, αγοράζει το χρέος των χωρών της Ευρωζώνης δίνοντας χρήματα και παίρνοντας ως εγγυήσεις (collateral) τα ομόλογα των δανειζόμενων χωρών.

Πάνω που λέγαμε να μην ξαναγράψουμε ή τουλάχιστον να μην γράφουμε συχνά για τους γερμανούς, ήρθε ο γνωστός φιλόσοφος – πολιτικός Κώστας Ζουράρις να μας επαναφέρει με την μοναδική του γλαφυρότητα σε λόγο του για τις γερμανικές επανορθώσεις στη Βουλή, σύμφωνα με τον οποίο: «Οι γερμανοί μας έχουν πρήξει τα μέζεα του στεατοπυγικού μας υποσυστήματος».

• Καταβολή εντός του πρώτου τριμήνου (έως 31.03.2015) το ετήσιο τέλος τήρησης της Μερίδας του στο ΓΕΜΗ σύμφωνα με την Κοινή Υπουργική Απόφαση 79752/2014. Καμία αίτηση μετά την 1η Απριλίου εκάστου έτους δε θα μπορεί να διεκπεραιωθεί εάν δεν έχει καταβληθεί το εν λόγω τέλος.

• Αρ. πρωτ.: 20590/24.2.2015 Διάταξη του άρθρου 104 του ν. 4314/2014 -καταργήθηκε κάθε τέλος υπέρ τρίτων (υπέρ ΕΤΑΑ-ΤΑΝ είτε για τον Τομέα Ασφάλισης Νομικών είτε γιο τον Τομέα Υγείας και Πρόνοιας Δικηγόρων Αθηνών) που έχει σχέση με τη σύσταση, δημοσίευση, και τροποποίηση του καταστατικού της Ιδιωτικής Κεφαλαιουχικής Εταιρείας (Ι.Κ.Ε.)

Άρχισε από την τρέχουσα εβδομάδα η παροχή ρευστότητας στις οικονομίες της Ευρωζώνης μέσω του πακέτου Ντράγκι, ύψους 1,1 τρις ευρώ.

Ο τελευταίος έδωσε μάχη να το «περάσει» απ’ τους Γερμανούς θεωρώντας ότι είναι η τελευταία ευκαιρία για την Ε.Ε., προκειμένου να μην διολισθήσει στον αποπληθωρισμό.

Το παράδοξο είναι ότι η Γερμανία θα επωφεληθεί το μεγαλύτερο μέρος απ’ αυτό διότι το κριτήριο κατανομής δεν είναι οι ανάγκες των οικονομιών αλλά το μέγεθος τους!

• ΠΟΛ.1056/2.3.2015  Φορολογική μεταχείριση των προβλέψεων για απόσβεση επισφαλών απαιτήσεων μετά την έναρξη ισχύος των διατάξεων του νέου Κ.Φ.Ε. (ν.4172/2013)

Στο προηγούμενο σημείωμα μας, μιλήσαμε για τον κίνδυνο του αποπληθωρισμού και της αδυναμίας να βοηθήσει η λεγόμενη ποσοτική χαλάρωση (τύπωμα νέου χρήματος) ευρισκόμενη ή πέφτοντας καλύτερα σε παγίδα ρευστότητας.

Μάλιστα τέθηκε το ερώτημα αν το αίτιο είναι η έλλειψη χρημάτων, που λύνεται μέσω της ποσοτικής χαλάρωσης (Hicks) ή της αντιστροφής της καθοδικής πορείας των τιμών (Keyns). Βέβαια θα έλεγε κάποιος ότι αυτό το δίλημμα θυμίζει το αν η κότα έκανε το αυγό ή αντίστροφα.

«Αυτή η δυσχερής κατάσταση κατά την οποία η νομισματική πολιτική χάνει την ικανότητα επίδρασης γιατί το ονομαστικό επιτόκιο είναι ουσιαστικά μηδέν και όπου η ποσότητα του χρήματος (νομισματική κυκλοφορία) καθίσταται ανίκανη (να ωθήσει την οικονομία) γιατί χρήματα και ομόλογα (αποθεματικά χρήματα) είναι ουσιαστικά άριστα υποκατάστατα (της οικονομικής δραστηριότητας).

Θα ήμασταν κοινότυποι αν τονίζαμε ότι οι θεσμοί της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης  που μας περιζώνουν ασφυκτικά δεν έχουν δημοκρατική εξουσιοδότηση.

Πέρα απ’ αυτήν την έμμεση εκλογή του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που για πρώτη φορά έχει εκλεγεί από Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, οι υπόλοιποι είναι διορισμένοι. Μερικοί δε απ’ αυτούς πέρα κάθε σχολίου και αναφοράς.

Ωστόσο, μας οδηγούν σε έναν άνευ προηγουμένου εκβιασμό. Είτε θα κάνουμε ότι αυτοί πιστεύουν ως πρέπον (για να πάρουν τους τόκους εννοείται) είτε θα οδηγηθούμε σε αδιέξοδο.

Αφού λοιπόν ισχυρίζονται ότι όλα αυτά είναι θεσμικά, ας προχωρήσουμε και εμείς σε ενέργειες  που κρίνουμε θεσμικές σύμφωνα με τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Διαφορετικά θα οδηγηθούμε σε ήττες σαν εκείνες του 1893 και του 1928-1929.

Οι δανειστές είναι πάντα οι ίδιοι ιστορικά και διαχρονικά.

Δεν έχει σημασία αν αυτοί λέγονται Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (επιβλήθηκε στην Ελλάδα μετά τον «ατυχή» πόλεμο του 1897) ή Σύνοδος των Πιστωτών ή Τρόικα και θεσμοί της Ε.Ε> (δυστυχώς!).

Είναι προφανές ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε «παγίδα χρέους». Ο όρος αναφέρεται τόσο με την οικονομική όσο και με την πολιτική του έννοια.

Οικονομική γιατί είναι αναγκαία η πληρωμή των τοκοχρεωλυσιών προηγούμενων δανείων και πολιτική γιατί το δράμα φαίνεται να παίζεται μέσα στα όρια της Ευρωζώνης.